Eén scène in Marvel' s nieuwste aanbod, Doctor Strange in het Multiversum van Waanzin, zal het gesprek over de film wekenlang domineren. Als je de trailer hebt gezien weet je het al. Het is het moment waarop Karl Mordo (Chiwetel Ejiofor) Stephen Strange (Benedict Cumberbatch) benadert en zegt: "De Illuminati zullen je nu zien. "Dit is niet de Illuminati uit de overlevering, de geheime organisatie waarover vaak wordt gesproken als de poppenspelers van de maatschappij. Dit is Marvel's Illuminati, een groep helden in een andere realiteit dan het publiek tot nu toe heeft gezien in het Marvel Cinematic Universe, en het bestaat uit veel cameo's die we hier niet zullen verklappen.
Marvel fans hebben versies van dit moment vele malen gezien. Het is het soort moment dat ofwel bedoeld is om nog 100 films en shows op te zetten, ofwel om je eraan te herinneren hoeveel intellectuele eigendom Disney bezit. Of beide. Het is een verhalend middel om superhelden te laten zien die samenkomen om het universum te redden (natuurlijk), maar de scène is ook een kans om bijvoorbeeld de volgende grote reboot te teasen of te knipogen naar de Disney+ show What if ... ? Anders gezegd, het is echt geworden fanfic. (OK, als je van spoilers houdt, stop dan nu met lezen.)
Fans dromen hiervan. Wie wil niet dat Professor Charles Xavier met morele autoriteit komt? Iedereen vraagt zich af wie er zou winnen als Captain Marvel en Scarlet Witch ruzie krijgen. (Een niet onbelangrijke subset zou waarschijnlijk ook voorstellen dat ze kussen en het goedmaken, maar dat is meer slashfic.) Nu Disney al deze franchises in zijn ban heeft, zijn ze van plan ze te gebruiken. Marvel honcho Kevin Feige heeft dat beloofd. Doctor Strange die de Illuminati ontmoet is nog maar het begin.
Maar dat is niet de enige manier waarop Multiverse of Madness aanvoelt als fanfic. Het zijn ook de stilistische keuzes. Geregisseerd door Sam Raimi, het brein achter de horrorklassieker The Evil Dead uit 1981 die ook de Spider-Man films van Tobey Maguire ging regisseren, is Madness met gemak de meest horrorvolle van de Marvel films. Dus het is ook een genre mix. (Voor Dead fans, het heeft ook een helluva cameo.) Voeg een Danny Elfman score die beweegt heerlijk dicht bij Trent Reznor ' s grondgebied en het voelt allemaal als, nou ja, het kijken naar een Marvel film in een ander universum. Dit is het punt, natuurlijk, en het maakt zeker Madness leuk op een manier die, zeg, Eternals was ' t. Maar het kan een beetje een kitchen-sink gevoel. (Misschien de vermoeide tropes Wanda bijna valt in deze mix, maar dat is een ander verhaal.)
Al een tijdje leven fans in een wereld met vele gescheiden multiversums - ze konden Iron Man houden en de X-Men weggooien, en hun eigen verhaal schrijven als ze wilden dat ze elkaar ontmoetten - ze kruisen ziet er supercool uit, maar het komt misschien niet zonder gevolgen.
Mijn voormalige collega Adam Rogers voorspelde dit vorig jaar, in dat eerder genoemde WandaVision stuk, en noemde het een metacrisis. "Crossovers en bij uitbreiding multiverses lossen verhaalproblemen op die specifiek zijn voor grote gedeelde verhalen," schreef hij. Maar als je een stripredacteur, een showrunner of een filmproducent bent, komt er uiteindelijk een moment waarop "je alles verbrandt in een kosmisch vuur - de metacrisis, waarbij een destructieve daad een supergedeeld multiversum vernietigt, de brokstukken opruimt en het verhaalveld weer klaarmaakt voor beplanting. "Dit is al aangekondigd met Loki's seizoensfinale van Hij die blijft. Deze brand zal veel geliefde verhaallijnen met zich meenemen. Het zal nodig zijn; het zal een puinhoop zijn. En het zal aan de fans zijn of ze verder willen in deze fictie.
