In 2012 tweette het legendarische Twitter-account @horse_ebooks: "Alles gebeurt zo veel." Hoewel het bericht grenst aan onzin, geeft het op unieke wijze het gevoel van uitputting weer dat gepaard gaat met het proberen bij te houden van de stroom inputs die elke dag om aandacht vragen. Het is op deze plaats van chaotische berusting dat Everything Everywhere All at Once duidelijkheid verschaft.
Everything Everywhere, de nieuwste van het regisseursduo dat bekend staat als Daniels (Swiss Army Man), draait om Evelyn (in tientallen gedaanten gespeeld door Michelle Yeoh), een vrouw die alleen maar probeert haar belastingen in te dienen om de wasserette die ze samen met haar man, Waymond (Ke Huy Quan), bezit draaiende te houden. Haar dochter, Joy (Stephanie Hsu), wil haar vriendin meenemen naar het verjaardagsfeestje van Evelyns bejaarde vader (James Hong), die ouderwets is en hun relatie niet zal goedkeuren. Ondertussen worstelt Waymond om de ruimte te vinden om Evelyn te vertellen dat hij wil scheiden. Het wordt krampachtig verteld, maar ontvouwt zich ook als een perfect relateerbaar verhaal over de chaos van het leven en het gevoel in duizend richtingen tegelijk getrokken te worden. En dan gaat het multiversum open.
Verhalen over multiversums zijn legio in de populaire cultuur. Als bewijs hoef je niet verder te kijken dan het Marvel Cinematic Universe. (Ironisch genoeg sloeg Daniels - Daniel Kwan en Daniel Scheinert - de kans af om mee te werken aan Loki, dat veel over multiversums ging). Maar zelden worden ze zo diepgaand en betekenisvol verkend als in Everything Everywhere. Evelyns uitstapje naar haar multiversum geeft haar perspectief, een kans om haar saaie baan, zeurderige echtgenoot en lastige dochter te verzoenen met versies van haar leven waarin ze een hibachi-kok, filmster en - met een twist - een letterlijke rots is. De film van Kwan en Scheinert is deels soul-searching en deels sci-fi en brengt dit alles tot het emotionele en logische uiterste. Maar in plaats van tot een nihilistische conclusie te komen, stelt hij een meer optimistische vraag: Als er geen regels zijn, geen consequenties, waarom dan niet uit je dak gaan?
Absurditeit stroomt door elke scène. Navigatie door het multiversum bestaat uit het uitvoeren van domme, willekeurige handelingen zoals het eten van lippenbalsem of het accepteren van een prijs, en telkens als Evelyn of een lid van haar familie een beslissing neemt, vertakt een andere tijdlijn zich. Het punt is dat schijnbaar kleine of onbelangrijke beslissingen tot radicaal verschillende uitkomsten kunnen leiden. Doorheen Everything Everywhere voeren personages belachelijke acties uit om nieuwe vaardigheden te verwerven, maar uiteindelijk zijn het de minuscule en onwaarschijnlijke acties die het verloop van het feest dat Evelyn voor haar vader geeft uiteindelijk veranderen;
In het begin is het gemakkelijk te zien waarom Evelyn gefrustreerd is over haar baan, haar man, haar dochter. Maar na het zien van de vele manieren waarop hun leven zich had kunnen ontvouwen, de talloze mogelijkheden van wie ze hadden kunnen worden, komt een diepere waarheid naar voren. Als niets ertoe doet, dan is het enige dat ertoe kan doen, wat je kiest. Het multiversum bevat misschien een oneindige hoeveelheid pijn en liefdesverdriet, maar ook een oneindige hoeveelheid creativiteit, passie, schoonheid en verbondenheid;
Door die lens wordt cynisme gedistilleerd tot gewoon een keuze. Het is niet naïef of onwetend om te kiezen voor kleine momenten, kleine daden van vriendelijkheid. In een wereld waar zoveel onbeduidend kan voelen, heeft kiezen voor wreedheid of hopeloosheid geen grotere waarde dan kiezen voor vriendelijkheid en empathie. Kiezen voor vernietiging versnelt alleen maar de entropie.
Everything Everywhere verwerpt niet alleen het cynisme, het weerlegt het. En dat is misschien wel de meest bepalende waarde. De film neemt het concept van een oneindig multiversum - en bij uitbreiding de enorme, overweldigende aard van onze eigen ervaringen - en onderzoekt het zowel kritisch als met mededogen. Hij staart, soms letterlijk, in de leegte en knippert niet met de ogen als de leegte terug staart.
